به گزارش دوربین خبر،

 چرا هنوز تلگرام؟

فرض کنید شما یک اپلیکیشن پیام رسان ساخته‌اید. پس از پشت سر گذاشتنِ محدودیت‌ها و الزامات فنی، چالش جدی در این حوزه، نحوه‌ تعامل شما با مسئولان دولتی خواهد بود. اینجاست که نشان می‌دهد آیا شما می‌توانید اعتماد مردم را کسب کنید یا خیر.

با تداوم رویکرد فعلی مسئولان دولتی تمایل دارند نهایتِ نظارت و دخالت را در پیام رسانِ پر مخاطب داخلی اعمال کنند.
در فضای موجود یقیناً و بی برو برگرد کانال‌های ضد انقلابی در حد «مملکته» «بی‌بی‌سی فارسی» و «توئیتر فارسی» تحمل نمی شوند.
به احتمال زیاد و به مرور زمان اعمال نفوذها زیاد شده و از شما خواهند خواست که به فلان کانال منتقد یا مخالف با ده ها و شاید صدها هزار مخاطب تذکر جدی داده و یا آن را مسدود کنید.
اگر تبعیت نکنید به آسانی دکمه‌ی فیلتر را فشار خواهند داد و شما را به خاک سیاه خواهند نشاند. اگر هم تبعیت کنید، اعتمادی را که قطره قطره جمع کرده بودید، بالمره از دست خواهید داد و باز به خاک سیاه خواهید نشست!
????برخی افراد که دل خوشی از سیاست‌های محدودکننده در کشور ندارند و در جامعه کم تعداد هم نیستند، از سر لحبازی می گویند بهتر است اطلاعات‌مان دست یک شرکت روس یا امریکایی باشد تا دست عموفیلترچی داخلی! احتمالاً صاحبان این تفکر در شرایط عادی و حتی با پدیده‌ی نو ظهوری مثل فیلترینگ تلگرام، روی خوشی به پیام رسان‌های داخلی نشان نخواهند داد.
????دوستی می‌گفت طی روزها اخیر، تنها کانتکت‌های افراد و گروههای متمایل به حاکمیت به پیام رسان‌های داخلی پیوسته‌اند و حتی یک نفر نبوده که خارج از این طیف، سروش یا آی‌گپ را نصب کرده باشد.
ورای اینکه چنین حرفی درست باشد یا نادرست (که یقیناً درست نیست) بسیاری ترجیح می‌دهند به علت برخی تنگ‌ نظری‌ها و مداخله‌های احتمالی در پیام رسان‌های داخلی و اینکه احتمالاً صداهای مخالف در نازل‌ترین حد خود تحمل خواهند شد، از تلگرام استفاده کنند تا کماکان بتوانند در جریان نظرات مخالفین و منتقدین آن‌سوی پرچین‌ها نیز قرار گیرند.
???? برخی می گویند که چرا کانال های مطرح و رسمی به پیام رسان‌های داخلی منتقل نمی‌شوند؟ پاسخ این است که تاکنون پیام رسانی که حداقل شرایط لازم برای کار را داشته باشد پیدا نشده است. می‌گویند مگر تلگرام در ابتدا مثل الآن خوب و پر امکانات بود؟ پاسخ این است که خیر. امکانات و فیچرهای فعلی و خلاقانه‌ی تلگرام (مثل کانال) به تدریج اضافه شدند اما این پیامرسان، در ابتدای اقبالِ ایرانی‌ها به آن، در حدی ثبات و پایداری داشت که یکهو از اپلیکیشن به بیرون مشایعت نمی‌شدید! یا اینکه وقتی می‌خواستید بین چت‌ها جابجا شوید هنگ نمی‌کرد! می‌توانستید در سیستم‌عامل‌های مختلف براحتی تلگرام را نصب و با آن کار کنید. سرعت آپلود و دانلود سرورها مناسب و روان بود و ...
وضعیت فعلیِ پیامرسان‌های داخلی، مثل صنعت ماشین‌سازی ایران است. سایپا و ایران خودروی کم‌کیفیت و عقب‌مانده تا وقتی زنده‌اند که زورِ تعرفه بر واردات خودرو وجود داشته باشد، وگرنه خودروهای کره‌ای و ژاپنی در سه سوت تمام بازار ایران را قبضه خواهند کرد. اگر می‌بینید در هر حال حاضر پیام رسان‌های ایرانی توانسته‌اند قدری مخاطب جذب کنند، صرفاً به خاطر زورِ قهریِ فیلترینگ است. یعنی پس فردا اگر به هر دلیلی تصمیمِ ۴ نفر عوض شود و دست از روی دکمه‌ی فیلترینگ تلگرام بردارند ( که برداشتند)، باز همه برمی‌گردند به همان تلگرام دوست‌داشتنی ( و برگشتند)
متاسفانه در این دوره‌ی فترت، هر خرجی که پیام رسان‌های ایرانی برای بهبود و تقویت خودشان کرده باشند تبدیل به ضرر خواهد شد.

برای تغییر این بازی باخت باخت، ابتدا بایستی امکانات پایه‌ایِ فنی برای فعالیت در یک پیام‌رسان داخلی مهیا شود. گام اساسی‌تر، بسط سعه‌ی صدر و تحمل سخن مخالف در کشور است که بدونِ آن، هیچ پیام رسان داخلی قادر نخواهد بود پا به عرصه‌ی رقابت با تلگرام بگذارد و پیروز شود. مولفه‌ی سوم، افزودنِ فیچرهای جذابی چون پرداخت بانکی و انجامِ ساده‌ترِ فعالیت‌های مجازی و حقیقی در پیام رسانِ پر قدرتِ داخلی خواهد بود.
بدونِ این سه شرطِ لازم، هر چقدر هم که دلسوزان فضای اجتماعی، انگشت خود را بر دکمه‌ی قرمز تلگرام فشار دهد، در رقابت با تلگرام، آینده‌ای برای پیامرسان‌های داخلی متصور نخواهد بود.